Calvijn College voert actie voor Moldavië en Roemenië
De leerlingen van het Calvijn College in Krabbendijke zetten zich dit jaar in om geld bijelkaar te krijgen voor hulp aan de meest armen in Moldavië. Dit gebeurt in samenwerking met ons, Stichting Draagt Elkanders Lasten te Ridderkerk.
De tussenstand is van: 12-12-2020. Vanwege de sluiting van de scholen is dit op dit moment de laatste tussenstand.
Naast het inzamelen van geld is er ook een voedselactie opgezet.
De tussenstand is van: 12-12-2020. Vanwege de sluiting van de scholen is dit op dit moment de laatste tussenstand.
Naast het inzamelen van geld is er ook een voedselactie opgezet.
Voedselactie
Sinds het ontstaan van onze stichting, dit jaar 25 jaar, organiseren we iedere winter een voedselactie. Juist in de wintermaanden is er gebrek aan voedsel en wordt er door vele gezinnen en ouderen honger geleden. De sociaal werkers waar we in zowel Roemenië als Moldavië mee samenwerken komen schokkende situaties tegen.
Op 30 november is er vanuit Ridderkerk een transport naar Roemenië vertrokken. Vanwege dit transport deed zich de mogelijkheid voor om voedingsmiddelen in te zamelen, zodat deze mee kunnen met het transport. Vanuit Roemenië wordt het voedsel dan doorgebracht naar Moldavië waar het door de daar werkzame sociaal werkers wordt verdeeld onder de meest armen, gezinnen, ouderen en alleenstaanden.
De leerlingen (en docenten) hebben hard hun best gedaan om zoveel mogelijk voedsel en andere nuttige artikelen in te zamelen. Er is zelfs een orgel gebracht! Wij zijn erg dankbaar voor de vele gebrachte goederen. Extra dank gaat er uit naar de leerlingen die mee hebben geholpen met het brengen van de spullen, zie foto.
Op 30 november is er vanuit Ridderkerk een transport naar Roemenië vertrokken. Vanwege dit transport deed zich de mogelijkheid voor om voedingsmiddelen in te zamelen, zodat deze mee kunnen met het transport. Vanuit Roemenië wordt het voedsel dan doorgebracht naar Moldavië waar het door de daar werkzame sociaal werkers wordt verdeeld onder de meest armen, gezinnen, ouderen en alleenstaanden.
De leerlingen (en docenten) hebben hard hun best gedaan om zoveel mogelijk voedsel en andere nuttige artikelen in te zamelen. Er is zelfs een orgel gebracht! Wij zijn erg dankbaar voor de vele gebrachte goederen. Extra dank gaat er uit naar de leerlingen die mee hebben geholpen met het brengen van de spullen, zie foto.
Vanuit het 'veld'
Sociaalwerker Maria schrijft het volgende: Indien iemand gebrek heeft aan dagelijks voedsel, geef
hem wat hij nodig heeft (Jakobus 2:15) Wij worden steeds weer getroffen door de armoede en het
gebrek dat we tegenkomen in de sponsorgezinnen. Wij ontmoeten steeds weer ouders die
hun kinderen naar bed brengen, terwijl ze honger hebben. Er zijn nog steeds gezinnen waar
gedurende de winter kou geleden wordt, terwijl er gebrek is aan goede kleding. Er zijn
volwassenen die nog steeds tevergeefs worstelen om een baan te vinden. Velen lijden honger
en koude en hebben gebrek aan de basisbehoeften die nodig zijn voor een behoorlijk leven. Maar
bovenal zijn we onder de indruk van de situaties van de kinderen in deze gezinnen, die door al deze
tekortkomingen getroffen worden.
Onderstaand wat ervaringen van de sociaalwerkers na het uitdelen van voedselpakketten:
Een alleenstaande moeder, die alleen van maatschappelijke ondersteuning kan leven en dat nauwelijks krijgt, had haar kinderen met lege magen en zonder eten naar school moeten sturen. De vrouw was erg overstuur en wanhopig. Ze had geen eten als de kinderen straks uit school zouden komen. In haar nood bad ze tot God en vroeg om een wonder. Juist op deze dag werden de voedselpakketten verspreid. Toen ik even later het voedselpakket bracht, vertelde de moeder van haar situatie. Ze was erg verwonderd en dankte God dat haar gebed kennelijk zo snel verhoord werd! Andere gezinnen, in dezelfde situaties, vroegen ons: “Hoe wisten jullie dat we geen eten meer hadden en onze voorraadkast leeg was?”
Een maatschappelijk werker werd geraakt door het getuigenis van een moeder van 5 minderjarige kinderen. Haar man heeft geen vaste baan en werkt zo nu en dan waar het mogelijk is. Vaak gaat de oudste zoon mee om zijn vader te helpen. De vader was door buren gevraagd om te helpen met een of ander karwei. Hij nam ook zijn oudste zoon mee. ’s Avonds gingen zij met een hongerige maag naar huis in de wetenschap dat er geen hoop was dat er enig voedsel in huis zou zijn. De enkele stukjes droog brood zouden wel opgegeten zijn. Toen ze thuis kwamen, zagen ze het voedselpakket dat was gebracht. Ze konden het nauwelijks geloven. Alleen God kon zo’n wonder doen!
Een andere maatschappelijk werker, Mihaela, ontving een briefje van een alleenstaande moeder met haar zoontje met het syndroom van Down. Zij schreef dat zij zo graag 1 liter olie en wat suiker wilde hebben. Zij had geen geld om dit te kopen. Het was juist de dag dat de voedselpakketten gedistribueerd werden. Even later werd bij haar een voedselpakket gebracht. Wat was ze er verbaasd over dat God haar zo snel gezegend had. Ze kreeg zoveel meer dan dat ze gevraagd had! Ook kwam Mihaela bij een jonge vrouw, die worstelt om te overleven. Ze heeft geen werk en geen inkomen. Toen Mihaela binnenkwam, beëindigde de vrouw juist haar gebed. Wat was ze gelukkig, maar ook bevreesd, nauwelijks gelovende dat God haar zo onmiddellijk verhoord had.
Deze berichten laten zien hoe groot de nood is, maar tegelijkertijd ook hoe dankbaar de mensen zijn bij het ontvangen van een pakket. Voor velen van hen is het een reden om God te danken.
hem wat hij nodig heeft (Jakobus 2:15) Wij worden steeds weer getroffen door de armoede en het
gebrek dat we tegenkomen in de sponsorgezinnen. Wij ontmoeten steeds weer ouders die
hun kinderen naar bed brengen, terwijl ze honger hebben. Er zijn nog steeds gezinnen waar
gedurende de winter kou geleden wordt, terwijl er gebrek is aan goede kleding. Er zijn
volwassenen die nog steeds tevergeefs worstelen om een baan te vinden. Velen lijden honger
en koude en hebben gebrek aan de basisbehoeften die nodig zijn voor een behoorlijk leven. Maar
bovenal zijn we onder de indruk van de situaties van de kinderen in deze gezinnen, die door al deze
tekortkomingen getroffen worden.
Onderstaand wat ervaringen van de sociaalwerkers na het uitdelen van voedselpakketten:
Een alleenstaande moeder, die alleen van maatschappelijke ondersteuning kan leven en dat nauwelijks krijgt, had haar kinderen met lege magen en zonder eten naar school moeten sturen. De vrouw was erg overstuur en wanhopig. Ze had geen eten als de kinderen straks uit school zouden komen. In haar nood bad ze tot God en vroeg om een wonder. Juist op deze dag werden de voedselpakketten verspreid. Toen ik even later het voedselpakket bracht, vertelde de moeder van haar situatie. Ze was erg verwonderd en dankte God dat haar gebed kennelijk zo snel verhoord werd! Andere gezinnen, in dezelfde situaties, vroegen ons: “Hoe wisten jullie dat we geen eten meer hadden en onze voorraadkast leeg was?”
Een maatschappelijk werker werd geraakt door het getuigenis van een moeder van 5 minderjarige kinderen. Haar man heeft geen vaste baan en werkt zo nu en dan waar het mogelijk is. Vaak gaat de oudste zoon mee om zijn vader te helpen. De vader was door buren gevraagd om te helpen met een of ander karwei. Hij nam ook zijn oudste zoon mee. ’s Avonds gingen zij met een hongerige maag naar huis in de wetenschap dat er geen hoop was dat er enig voedsel in huis zou zijn. De enkele stukjes droog brood zouden wel opgegeten zijn. Toen ze thuis kwamen, zagen ze het voedselpakket dat was gebracht. Ze konden het nauwelijks geloven. Alleen God kon zo’n wonder doen!
Een andere maatschappelijk werker, Mihaela, ontving een briefje van een alleenstaande moeder met haar zoontje met het syndroom van Down. Zij schreef dat zij zo graag 1 liter olie en wat suiker wilde hebben. Zij had geen geld om dit te kopen. Het was juist de dag dat de voedselpakketten gedistribueerd werden. Even later werd bij haar een voedselpakket gebracht. Wat was ze er verbaasd over dat God haar zo snel gezegend had. Ze kreeg zoveel meer dan dat ze gevraagd had! Ook kwam Mihaela bij een jonge vrouw, die worstelt om te overleven. Ze heeft geen werk en geen inkomen. Toen Mihaela binnenkwam, beëindigde de vrouw juist haar gebed. Wat was ze gelukkig, maar ook bevreesd, nauwelijks gelovende dat God haar zo onmiddellijk verhoord had.
Deze berichten laten zien hoe groot de nood is, maar tegelijkertijd ook hoe dankbaar de mensen zijn bij het ontvangen van een pakket. Voor velen van hen is het een reden om God te danken.
